Στην Ελλάδα, δεν είναι λίγα τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις που δανείστηκαν σε ελβετικό φράγκο, προκειμένου να ικανοποιήσουν ανάγκες στέγασης. Κόσμος που έσπευσε να λάβει είτε στεγαστικό είτε επιχειρηματικό δάνειο σε ένα νόμισμα όντως σταθερό για δεκαετίες, απολαμβάνοντας με αυτό τον τρόπο τον «προνομιακό» χαρακτήρα των εν λόγω δανειακών συμβάσεων.
Ειδικότερα, το χαμηλό επιτόκιο και κατά συνέπεια η μικρότερη δόση αποτελούσαν μεταξύ άλλων το δελεαστικό επιχείρημα των Τραπεζών προς τους πολίτες ώστε να προχωρήσουν οι τελευταίοι στη σύναψη δανείων σε ελβετικό φράγκο:
Την περίοδο 2006-2008 περίπου 70.000 νοικοκυριά έλαβαν στεγαστικά δάνεια ύψους 7 δις. Ευρώ.
Τα περισσότερα από τα δάνεια είχαν συναφθεί με ισοτιμία 1,65-1,55 ελβετικά φράγκα προς 1 ευρώ.
Ωστόσο με τη νέα ισοτιμία τα 7 δις αυξήθηκαν σε 9 δις! Πολλοί δανειολήπτες κινήθηκαν και εξακολουθούν να κινούνται δικαστικά με σημαντικά ποσοστά επιτυχίας χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων τα κάτωθι επιχειρήματα:
Η δόση με τη νέα ισοτιμία αυξήθηκε κατά πολύ καθιστώντας αδύνατη την πληρωμή της από τους οφειλέτες.
Οι υπάλληλοι των Τραπεζών δεν διέθεταν την κατάλληλη κατάρτιση για την πλήρη και ολοκληρωμένη ενημέρωση των δανειοληπτών, κυρίως δε για την ανάληψη επενδυτικού κινδύνου.
Οι σύμβουλοι των τραπεζικών καταστημάτων δεν παρείχαν πλήρη πληροφόρηση στους δανειολήπτες σχετικά με τον επενδυτικό κίνδυνο που αναλάμβαναν με τη σύναψη δανείου σε ελβετικό φράγκο καθώς και την πιθανή αλλαγή ισοτιμίας.
Οι δανειολήπτες διαπίστωσαν αίφνης ότι παρά το γεγονός ότι κατέβαλαν με συνέπεια τις δόσεις, εντούτοις η οφειλή τους αυξάνονταν.
Σε όλο αυτό το θολό και ασταθές τοπίο μάλιστα ως «ανάσα» έρχεται και η απόφαση-σταθμός του Πολυμελούς Πρωτοδικείου (334/2016) σύμφωνα με την οποία:
Τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο θα πρέπει να αποπληρώνονται με βάση την ισοτιμία ευρώ/chf που ίσχυε όταν εκταμιεύθηκε το δάνειο.
Η τράπεζα υποχρεούται να αποδέχεται τη πληρωμή των δόσεων με βάση την ισοτιμία εκταμίευσης του δανείου και όχι εκείνη που ισχύει μετά τη νέα ισοτιμία.
Απαγορεύει την καταγγελία των συμβάσεων εκ μέρους της Τράπεζας στην περίπτωση που οι δανειολήπτες καταβάλουν τα ποσά των τοκοχρεολυτικών δόσεων σε ελβετικό φράγκο με βάση την ισοτιμία που ίσχυε κατά την εκταμίευση του δανείου.
Την υποχρεώνει να δέχεται μερική ή ολική αποπληρωμή του δανείου σε ελβετικά φράγκα με βάση την ισοτιμία εκταμίευσης.
Σύμφωνα δε με στοιχειά του τραπεζικού συστήματος, το 10% των δανείων στεγαστικής πίστης των ελληνικών τραπεζών έχουν συναφθεί σε ελβετικό φράγκο και πρόκειται για δάνεια ονομαστικής αξίας 7 δις. Ευρώ.
Την ανωτέρω δε κατάσταση έρχεται να επιδεινώσει και η αβεβαιότητα που προκύπτει από τη μη ολοκλήρωση της αξιολόγησης και κατά συνέπεια επιβαρύνεται σαφέστατα και το τραπεζικό σύστημα. Αυτό σημαίνει μάλιστα ότι η καθυστέρηση και οι δυσκολίες αποπληρωμής των ποσών αυτών συνιστούν ένα μεγάλο πρόβλημα για τις τράπεζες θέτοντας σε κίνδυνο ακόμη και την επάρκεια των κεφαλαίων τους. Το μόνο που μένει, λοιπόν, είναι να καταστεί αμετάκλητη η απόφαση και όλα να πάρουν το δρόμο τους.
Ειδικότερα, το χαμηλό επιτόκιο και κατά συνέπεια η μικρότερη δόση αποτελούσαν μεταξύ άλλων το δελεαστικό επιχείρημα των Τραπεζών προς τους πολίτες ώστε να προχωρήσουν οι τελευταίοι στη σύναψη δανείων σε ελβετικό φράγκο:
Την περίοδο 2006-2008 περίπου 70.000 νοικοκυριά έλαβαν στεγαστικά δάνεια ύψους 7 δις. Ευρώ.
Τα περισσότερα από τα δάνεια είχαν συναφθεί με ισοτιμία 1,65-1,55 ελβετικά φράγκα προς 1 ευρώ.
Ωστόσο με τη νέα ισοτιμία τα 7 δις αυξήθηκαν σε 9 δις! Πολλοί δανειολήπτες κινήθηκαν και εξακολουθούν να κινούνται δικαστικά με σημαντικά ποσοστά επιτυχίας χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων τα κάτωθι επιχειρήματα:
Η δόση με τη νέα ισοτιμία αυξήθηκε κατά πολύ καθιστώντας αδύνατη την πληρωμή της από τους οφειλέτες.
Οι υπάλληλοι των Τραπεζών δεν διέθεταν την κατάλληλη κατάρτιση για την πλήρη και ολοκληρωμένη ενημέρωση των δανειοληπτών, κυρίως δε για την ανάληψη επενδυτικού κινδύνου.
Οι σύμβουλοι των τραπεζικών καταστημάτων δεν παρείχαν πλήρη πληροφόρηση στους δανειολήπτες σχετικά με τον επενδυτικό κίνδυνο που αναλάμβαναν με τη σύναψη δανείου σε ελβετικό φράγκο καθώς και την πιθανή αλλαγή ισοτιμίας.
Οι δανειολήπτες διαπίστωσαν αίφνης ότι παρά το γεγονός ότι κατέβαλαν με συνέπεια τις δόσεις, εντούτοις η οφειλή τους αυξάνονταν.
Σε όλο αυτό το θολό και ασταθές τοπίο μάλιστα ως «ανάσα» έρχεται και η απόφαση-σταθμός του Πολυμελούς Πρωτοδικείου (334/2016) σύμφωνα με την οποία:
Τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο θα πρέπει να αποπληρώνονται με βάση την ισοτιμία ευρώ/chf που ίσχυε όταν εκταμιεύθηκε το δάνειο.
Η τράπεζα υποχρεούται να αποδέχεται τη πληρωμή των δόσεων με βάση την ισοτιμία εκταμίευσης του δανείου και όχι εκείνη που ισχύει μετά τη νέα ισοτιμία.
Απαγορεύει την καταγγελία των συμβάσεων εκ μέρους της Τράπεζας στην περίπτωση που οι δανειολήπτες καταβάλουν τα ποσά των τοκοχρεολυτικών δόσεων σε ελβετικό φράγκο με βάση την ισοτιμία που ίσχυε κατά την εκταμίευση του δανείου.
Την υποχρεώνει να δέχεται μερική ή ολική αποπληρωμή του δανείου σε ελβετικά φράγκα με βάση την ισοτιμία εκταμίευσης.
Σύμφωνα δε με στοιχειά του τραπεζικού συστήματος, το 10% των δανείων στεγαστικής πίστης των ελληνικών τραπεζών έχουν συναφθεί σε ελβετικό φράγκο και πρόκειται για δάνεια ονομαστικής αξίας 7 δις. Ευρώ.
Την ανωτέρω δε κατάσταση έρχεται να επιδεινώσει και η αβεβαιότητα που προκύπτει από τη μη ολοκλήρωση της αξιολόγησης και κατά συνέπεια επιβαρύνεται σαφέστατα και το τραπεζικό σύστημα. Αυτό σημαίνει μάλιστα ότι η καθυστέρηση και οι δυσκολίες αποπληρωμής των ποσών αυτών συνιστούν ένα μεγάλο πρόβλημα για τις τράπεζες θέτοντας σε κίνδυνο ακόμη και την επάρκεια των κεφαλαίων τους. Το μόνο που μένει, λοιπόν, είναι να καταστεί αμετάκλητη η απόφαση και όλα να πάρουν το δρόμο τους.
facebook
twitter
google+
fb share